آیه، آیه، زندگی!

بسم الله الرحمن الرحیم

همیشه، حتی قبل از سن مدرسه، دوست داشتم هرچی علم تو دنیا هست، یاد بگیرم. به مقطع دبیرستان که نزدیک شدم، غصه ام گرفت؛ چون فقط باید یک رشته رو انتخاب می کردم. گرچه از هر فرصتی برای یاد گرفتن چیزای تازه، با ربط و بی ربط، استفاده می کردم.

تا اینکه تو یکی از روزهای خوب خدا، یه نوشته ای رو خوندم: «علم و دانش بیش از مقداری است که قابل احاطه باشد و یک فرد نمی تواند بر همه ی آنها واقف گردد پس از هر علمی بهتر و شایسته ترش را فرا گیرید.» ¹

دیدم حرف حق جواب نداره. بعد از اون زمان بود که هروقت میخواستم به سراغ بادگیری برم، قبلش از خودم میپرسیدم: این بهترین و شایسته ترینه؟

 ما بنده های خدا هم همینیم، هزار ها راه و بی راه، پیش روی ما وجود داره. فکر و ذهنمون هزار جا پرواز میکنه. خدا کنه خود خدا، ما رو  برای حرکت در صراط مستقیم تا رسیدن به رضوان، انتخاب کنه …

تا حالا واژه «مجتبی» رو شنیدین؟ معنای خیلی زیبایی داره… مجتبی از «اجتباء» به معنای جمع کردن، گرفته شده؛ البته نه هر جمع کردنی؛ بلکه برگزیدن و انتخاب کردن.

وقتی خدا بخواد بنده ای از بنده هاش رو مشمول رحمت و کرامت خاص خودش قرار بده، اونو از پراکنده شدن تو راههای شیطانی حفظ می کنه و در شاهراه صراط مستقیم قرارش میده. اینجاست که خدا اون بنده رو برگزیده. و این هم وقتی صورت می گره که خود خدا، کارهای اونو به عهده میگیره و اونو خاص خودش میکنه، یه جوری که دیگران هیچ بهره ای از اون نداشته باشن… ² در نتيجه انواع نعمت‏ها خود به خود و بدون زحمت به سمتش سرازير میشن، و اين موهبت مخصوص انبيا و بعضى از صديقين و شهداییه كه هم ‏رتبه انبيا هستن.³  اين كلمه در چند جاى قرآن آمده؛ مثلا در مورد حضرت یوسف علیه السلام فرموده:

آدمی چون نور گیرد از خدا
هست مسجود ملائک ز اجتبا

مولوی

این پست، برای من کلی نشونه داشت… خدایا! شکرت…☺️

ادامه »